Кабан авылы кызына

Яшьлекләрем үтеп китте

Кабан су буйларында.

Чирәмендә бәбкә саклап,

Кер юдыҗ суларында.

Бәләкәйдән күреп үстең –

Тормыш итүе авыр.

Авырлыкларга сынмадың.

Бигрәк тә булдың сабыр.

Яшьлек чорың - сугыш елы,

Уйнамадың, көлмәдең,

Кабан егетләре белән

Яратышып йөрмәдең.

Яшьлекләрең кыска булды,

Авыр иде заманнар.

Матур йөзләреңә карап,

Сокландылар кабаннар.

Риза булдың китәргә

Яшь көенчә тол иргә.

Бер күрмәгән кеше белән

Бергә гомер итәргә.

Бала карап тегү тектең,

Йокламадың син кичтән.

Сыер савып, маллар карап,

Эшкэ киттең син иртән.

Кайгысын да, шатлыгын да

Синең башларың күрде.

Бүген муллыкта яшисең –

Ходай барчасын бирде.

Үзеңне хөрмәт иткән

Туры килдең син иргә.

Кайгысыз, шатлыклар белән

Яшәсәк иде бергә.