Артем ПИСКУНОВ: «Хыянәтне дә гафу итер идем»

 Иң элек хатын-кызның нәрсәсенә игътибар итәсез: киеменә, буй-сынына, күзләренә, чәченә...
– Ир-ат иң элек хатын-кызның тышкы кыяфәтенә карыйдыр. Аралаша башлагач инде сөйләшүенә, күз карашына, фикер йөртүенә, нәрсә турында ничек уйлавына, гомумән, эчке халәтенә игътибар итә. Ул күңеле белән нинди кеше: ачыкмы, ябыкмы... Резедәнең иң элек кай ягы җәлеп иттеме? Юк, мәхәббәт бит ул бүтән мәсьәлә. Кешегә гашыйк булганда аны маңгай күзе белән түгел, ә йөрәк күзе белән күрәсең. Һәм шунда ук аңа тартыла башлыйсың. Аны гел янәшәңдә тотасың, аралашасың, җитәкләшеп йөрисең килә. Бөтен күзәнәкләрең белән аңа ошарга телисең... Чәче матур дип кенә кешене якын итеп булмыйдыр. Резедәнең хәзер чәчен бөтенләй кисеп ташласаң да, мин бит аны барыбер яратачакмын! Эш анда түгел, беләсез... 

Хатын-кызның кайсы сыйфатларын гафу итәргә була? 
– Бөтенесен дә! Бу йөрәгеңнең, мәхәббәтеңнең зурлыгына бәйледер. Ни дәрәҗәдә аны яратасың, шул дәрәҗәдә гафу итәсеңдер. Ә мәхәббәт, сез хәтта аралашмасагыз да, ул кешегә карата күңелеңдә барыбер кала, яши... Мөстәкыйль хис мәхәббәт! Ул бернәрсәгә бәйләнмәгән, аңа бернәрсә кирәкми, ә калган бөтен әйбергә мәхәббәт кирәк. Эшеңдә эшләргә дә, туганнарың белән аралашырга да... Яратусыз булмый! 

Ә нәрсә өчен сез бик якын хатын-кызны да гафу итмәс идегез? 
– Барысы өчен дә гафу итәр идем... Әйе, хыянәтне дә. Ул бит төрле була ала. Ир-ат белән хатын-кыз арасындагы җенси якынлык дип кенә карарга кирәкми аңа. Әйтик, берәү белән гомер буе фикердәш, бер-берегезгә терәк, таяныч булып яшисез. Ә көннәрдән бер көнне ул: «Беркайчан синең бу фикереңне уртаклашмадым, килешмәдем, бары тик яныңда булыр өчен генә «әйе» дип йөрдем», – ди. Менә бу хыянәт! Миңа хыянәт итүчеләр күп, чөнки туры сүзле кешемен. Үземә никадәр таләпчән булсам, дусларыма да шуның кадәр үк таләпчәнмен. Минем белән дус булу бик авыр...

Чыганак