Керәшен фольклоры: шаян такмаклар

Имән микән бу сайгак,

Каен микән бу сайгак,

Имән булса нык чыдар,

Каен булса шарт сынар.

Бистәрләре, бистәрләре,

Бистәрләре чөйләрдә,

Ашап-эчеп утырабыз

Гүрнәчәдәй өйләрдә.

Ана мәче, ата мәче

Су эчәләр бәкедән,

Сине уйлап ята торгач,

Егылып төштем сәкедан.

Клубларда ут күренгәч,

Кинодыр дигән идем,

Үзе сөйгәч сөйгән идем,

Ташламас дигән идем.

Их, дускаем, сии икәнсең,

Син икәнен белмәдем,

Синең белән танышырга

Анданрак белмәдем.

Әйдә, дустым, пар булыйк,

Тектериек билле тун,

Икебезнең араларга

Кордырыек телефон.

Биек тауның башларында

Үсеп утыра мәтрушкә,

Син дә миннән артык түгел,

Аягың кәкерүшкә.

Аклы ситса күлмәкләрне

Оста тегүче тегә,

Без яр сөючеләр түгел,

Көнләштерүче генә.

Аклы ситса күлмәгеңне

Кидең дә мени әле,

Такыр басу ябалагы,

Килдең дә мени әле.

"Без баскан имән идәннәр

Сынмасын, бөгелмәсен.

"Туганайлар"ны алдырмаган

Мин керәшен, дип йөрмәсен..."