Венера Карпова: "Ялгыз тормыш шундый ул, күп кешене аздыра"

***

Чыршылы – урман арасы
Җиде чакрым барасы.
Кышка утын әзерләргә,
Арба кайдан табасы?

Урман аланы чокырлы,

Ничек атлап чыгасы?

Уфалланы чыгарырга
Ходайга ялварасы.

Фәрештәләр иңгә кунар,

Уфаллага җан өрерләр.

Тәгәрмәчләр әкрен генә,
Такыр юлга керерләр.

Урманнарда шундый рәхәт

Үсә кура җиләге.

Бөрлегәнне җыю җиңел,

Бик тиз тула чиләгең.

Чикләвекләр әйтә сыман:
“Озакламый өлгерәбез.
Алдыгызга коелабыз,
Ә сез безне җыярсыз”.

***

Ялгыз тормыш шундый ул,
Күп кешене аздыра.
Акылдан да яздыра,
Шигырьләр дә яздыра.
Күршегә дә керми ялгыз,
Күп сөйләшми, аз көлә.
Авыр киртәләр үткәнен,
Ул үзе генә белә.
Балалары кайтып тора,
Китүгә, ялгыз кала.
Яраткан бер шөгыле бар,
Кулына каләм ала.