Николай Александров: «Сәрдә юлы»

Сәрдә юлы
Сәрдә юллары тап-такыр,
Үткәнем бар күп тапкыр.
Сагынмаган сәбәп эзләр,
Сагынганнар еш кайтыр.

Уңда — чыршы, сулда — тупыл,
Уртасында — тасма юл;
Кайтсаң, баш иеп калалар,
Китсәң, изәп кала кул.

Сәрдә хәзер якын инде:
Күн урманын үтәсең ,
Үр төшәсең, үр менәсең, -
Бик тиз кайтып җитәсең.

Була кирәккә кайтулар,
Сагынып кайтулар бар.
Кайту мең ямьгә төренә
Көтсә әгәр сөйгән яр.

Көтә балачак сукмагы,
Ялкынлы яшьлек елы, -
Авыл көтә, я кайт инде, -
Сагынган Сәрдә юлы.

Кайтыйк әле, үтик әле
Киң урамны тарайтып,
Сөенсеннәр авылдашлар,
Сәрдә калсын яратып.

Рәхмәт сезгә, авылдашлар
Чакырдыгыз, очып кайттым,
Авылдашлар, рәхмәт сезгә:
Күңелемә бәхет иңде,
Шатлык нуры — күзгә, йөзгә!

Зал тутырып җыелгансыз,
Авылдашлар, рәхмәт сезгә!
Хис-тойгыга тулды җиһан,
Җан сусаган сихри сүзгә.

«Чулпы» җырлый җаннар биләп,
Таныш моңнар үзәк өзә:
Күпме сагыш, күпме аһәң, -
Мескен йөрәк ничек түзә!?

Миннән бүләк — шигъри юллар,
Шигырьләрдә — рәхмәт хисе,
Сихри мизгел бүләк итте,
Бүген безгә Сәрдә киче.

Шигыремдә — бала чагым,
Монда үткән яшьлек елы,
Татлы, якты, назлы алар,-
Хатирәләр шуңа җылы.

Бу мизгелләр гомергә тиң,
Бу мизгелдә — хөрмәт хисе;
Искә төшеп, җаннар назлар
Кабатланмас Сәрдә киче.

Чакырдыгыз, авылдашлар,
Теләп кайттым, рәхмәт сезгә!
Тагын шундый очрашулар
Бүләк итсен язмыш безгә!