Григорий Родионов шигырьләре

Кылганнар
Бакча артындагы тау башында
Җилләп утыра ап-ак кылганнар.
Инде декабрь бит, ничек алар
Аягүрә басып калганнар?!
Мин кылганнар арасында йөрим,
Сыйпап йөрим ап-ак башларын.
Мин үзем дә, ахры, кылганнардай
Бераз әрсезләнә башладым.
Ап-ак кылган кебек чәчләремне
Җилфердәтеп кышкы җилләрдә,
Аягүрә басып торам һаман
Туып-үскән шушы җирләрдә.
Бөтен үлән кар юрганы көтеп,
Җиргә җайлап яткан чагында,
Ак кылганнар белән берьялгызым
Басып калам мин тау башында.
Ачы җилдә кылганнарга кушылып
Сызгырам мин, аваз чыгарам.
Әллә ни моң чыкмый чыгуын да,
Тик аумыйм бит, басып торалам!
Бураннарда торам шулай һаман,
Каршы алам апрель башларын.
Мин үзем дә, ахры, кылганнардай
Бераз әрсезләнә башладым.

Гомер челтәре
Мин еллардан гомер дигән
Бер челтәр үреп барам.
Матур һәм ямьсез үрелгән
Төшләрен күреп барам.
Гүзәл чәчәкләр дә күп тә,
Шыксыз җөйләр дә байтак.
Бер өлгемнән җил дә үтмәс,
Берсеннән үтәр җайдак.
Бер җире ефәктән үргән -
Елкылдап, балкып тора.
Бер җире, ертык чыптадай,
Җанга шом салып тора.
Бер җирендә иң бәхетле
Көннәремнең рәсеме.
Бер җирендә шул бәхетнең
Кәфене һәм ясине.
Челтәремнең бер ягыннан
Шатлык кояшы калка.
Бер ягына кайгылардан
Авыраеп ай бата.
Мин еллардан әнә шундый
Бер челтәр үреп барам.
Бу төше ямьсез димәгез -
Үзем дә күреп барам.

Кояшлы фантазия
Көнгә карап тәрәзәмне ачам,
Кояш керә минем бүлмәгә.
Кояш белән кара-каршы утырам,
Кача өйдән бөтен күләгә.
Күңелем кебек ап-ак минем бүлмәм,
Хәтта кояш моңа сөенә.
Кайнар нурын чәчеп елмая ул,
Кояш исе аңкый өемдә.
Урамда да шундый якты бүген,
Тәрәзәмнән чөнки нур ага.
Шатланам мин, бүген бөтен дөнья
Минем тәрәзәдән нур ала.
Авылдашлар минем өй турыннан
Елмаешып үтеп китәләр.
Алар шулай минем өемдәге
Кунагымны тәбрик итәләр.
Әнкәй дә шат, әрле-бирле чабып,
Кунагымны сыйлый, тырыша.
Кояш нуры кебек чәчләренә
Ап-ак нурлар килеп сырыша.
Шундый бер хәл булып алды бүген -
Кояш килде минем бүлмәгә.
Күңелемнең бөтен почмагыннан
Качып бетте шик һәм күләгә.
УЙДЫК-УЙДЫК УЙЛАР
Урман эчләрендә
Уйдык-уйдык чирәм.
Яшьлегемне уйлап
Урман буйлап киләм.
Хатирәләр тора
Күңелдә туп-тулы:
...Уйдык-уйдык чирәм...
...Язгы урман юлы...
Яз белән ярәштем,
Урман буйлап киләм.
Истә әле, истә
Уйдык-уйдык чирәм.
Булдымы соң алар -
Чын ярәшү... Туйлар...
Дөрләп-дөрләп ала
Уйдык-уйдык уйлар...