95 яшьлек Тисия түти: «Авыр чакларны да җыру белән баса белә бит безнең халык»

– Әни яшьтән бик нык авырды, барлык эш без 5 бала өстендә булды. Бик яшьли урман кисүдә катнаштым. Кышын – бәләкәй чана, җәен арба белән утын ташыдык. 22 яшендә авылыбызның ятим егете Арсентийны йортка керттем. Ике улыбызны үстердек, кызганычка, берсе 52 яшендә мәңгелеккә күчте.

Александр читтә яши иде, мин авырый башлагач, эшен калдырып яныма кайтты, мине карый. Иң зур сөенечем – 10 оныгым бар, балаларым бик акыллы. Элгәре авыл зур, күңелле, Питрау бәйрәм бик матур үтә иде. Ләкедән башланып, бездә – Түбән Чыршылыда дәвам итә. Уен-көлке, җыр-моң бер дә тынып тормый. Авыр чакларны да җыру белән баса белә бит безнең халык, – диде иркен агач йортта, яхшы тәрбиядә яшәүче Таисия түти.