Питрауларда кавышкан Черкасовлар гаиләсе 50 ел бергә

Сәвәләйнең Югары оч егете Борис белән Түбән оч кызы Наталья бер-берсен яшьтән белеп үсәләр. Авылда бар эштә дә актив, җитез булган яшь егет Борисның кызлар арасында да абруе зур була. Тырыш-булган егеткә күз төшерүчеләр аз булмагандыр, билгеле. Әмма ул ачык йөзле, сөйкемле Натальяны сайлый. Билгеле, кызның матур итеп сөйләшүләре дә әсир иткәндер... Күпмедер очрашып йөргәннән соң алар кавышып та куялар. 1974 елның 12 июле була бу. Шул көннән башлап алар бер җан, бер тән булып дигәндәй, тормыш арбасын бергә тарта башлыйлар. Тырыш-уңган Борис дәдәйнең кулыннан бар эш тә килә, Наталья түти дә аңардан калышмый билгеле, һәр эштә ярдәм итә. Өйләнешкәч тә авылда йорт салып керәләр.

“Яшь булсак та курыкмыйча үз көчебез белән йорт салырга керештек. Аллага шөкер, безгә бу эштә бөтен авыл булышты, дисәң дә була. Бер-береңне аңлап, санлап, киңәшләшеп эшләгәндә генә тормыш җайлы бара. Иң кадерле тормыш - үз көчең белән эшләп төзегән тормыш ул. Тормышның яме – эштә”, – ди Черкасовлар.

Фото: Заинск-информ