Кышны озатабыз

 Май чабу атнасының һәрбер көне элек аерым исем белән аталган.

Дүшәмбе – очрашулар көне. Аны, шулай ук, бәйрәм каршылау көне дип тә йөртәләр. Атнаның беренче көнендә саламнан ясалган курчакны хатын­кыз киемнәренә киендергәннәр һәм, яз килгәнне күрми калмасын дип, иң биек тау башына алып менеп куйганнар. Шуннан соң Май чабу атнасы башланды дип саналган. Һәрбер йортта коймак пешерелгән. Беренче коймак, үлгән ата­анасы өчен дип, тәрәзә төбенә куелган яки хәер итеп ярлыларга һәм гарипләргә бирелгән.

Сишәмбе – халыкның күңел ачуы башланган уеннар көне. Бу көнне өйләнмәгән егетләр кызларны таудан чана шуарга чакырган, кәләш сайлау өчен кунакка йөргән.

Чәршәмбене сыйлану көне дип атаганнар. Кияүләр кыз ягында кунакка йөргәннәр.

Кече атна – уен­көлке көне.  Бәйрәмнең иң кызган мәле. Бу көнне җигүле атларны бистәр белән бизәп, дугаларына җиз кыңгырау тагып урамда йөргәннәр. Ат чабышлары үткәргәннәр, кул көрәштергәннәр, җырлаганнар.

Татар атнасын “әби коймагы”  дип йөрткәннәр. Кызның анасы бу көнне кияүләренә кунакка барган, коймак белән сыйланган.

Атна кич “пичкәчәмдә кунакта” дип аталган. Ул каенсеңелләр утырмага килә торган көн булган.

Атна көн –  Май чабуның соңгы, Пручти көне. Бу көнне кич белән салам тутырып эшләнгән карачкы­курчакны яндырганнар. Уңыш мул булсын дип, көлен басуга чәчкәннәр. Бу көнне кәтәйсә йөргәннәр. Кичерешү көне (Прощённое воскресенье) быел 14 мартка туры килә. Бу көнне якыннарны кичерү турында Евангелие укыла. Бөтен христианнар, Олы көн уразасына керер алдыннан, бер­берсеннән кичерешү сорыйлар.