Георгий Ибушев: «Акылга кил, кеше»

Акылга кил, кеше

Тел очымда гына шигырь тора,
Интектереп җанны, язылмыйча.
Ничә көннәр йөрим, җан борчыган
Әйтер сүзләремне җыя алмыйча.

Тел очымда гына сүзем тора,
Кычкырасым килә бар тавышка.
Ләкин минем ялгыз тавыш кына
Ишетелмәс, эреп чыгар юкка. 

Сүзем тора тел очымда эленеп,
Ә җир тора эленеп нечкә кылда.
Куркып китәм кайчак. Әй, кешелек,
Нәрсә булды синең акылыңа?

Нинди гүзәл сәнгать әсәрләре 
Тудырдың сиң. Кара, соклан гына.
Шул ук вакыт син бит уйлап таптың 
Кеше башын кисәр гильотина.

Син төзедең гаҗәп корылмалар,
Зур шәһәрләр, гүзәл сарайларны.
Син күкләргә очтың. Ләкин нигә
Кирәк булды атом бомбалары?

Көн белән төн булган җирдә
Син дә, кеше — актан, карадан.
Бер өлешең изгелектән туса,
Бер өлешең туган карадан.

Тел очымда гына сүзем тора,
Шигырь тора язылырга куркып.
Кыл өзелер кебек, бары Ходай
Торадыр кебек аны тотып.

Ялгыш бер сүз җитә, кылны кисеп, 
Кешелекне утка атар өчен.
Үз-үзеңне юкка чыгарырга 
Тудыңмы син?! Акылга кил, кешем...