Алина Хәммәдиева-Васильева шигырьләре

ЯЗЫМДА КАЛ

Син килдең кабат күңелемә,

Гашыйк иттең, яраттың.

Гөрләвектәй хисләр белән

Мине үзеңә караттың.

Тамчы кебек таммас яшем-

Җырга салынган алар.

Йөрәктә сөю, дәрт тулы,

Мине тик аем аңлар.

Серемне син чишим дисәң,

Кал син бары язларда.

Мәңге сүнмәс мәхәббәтем,

Син булганда янымда.

СӨЮ ТУЗГАНАКЛАРЫ

Тузганактан тәкыя үрдем-

Сөюемнең билгесе.

Һәрбер таҗында салынган

Хисләремнең өлгесе.

Тузганактан тәкыя үрдем

Йөрәкләр кушылганда.

Сары төс сагышка икәнен

Онытканмын шул чакта.

Калыдырмадым сине язларымда

Калыдырмадым сине язларымда,

Сөяргә мин сине ашыктым...

Елак көзләремнән инде туйдым,

Бәхет бакчасына ашыктым...

Тездем мәрҗәннәрдән сөюемне

Мең мәртәбә инде ялгыштым.

Кыска гомер агышларында кабат

Мине сөясең диеп алдаштым.

Тупас җанның кабат ышанчын

Акламады сөю тамчысы.

Күкләремдә кабат сиңа ишарәләп

Куркып уйный яшен камчысы...