Элгәре керәшеннәр ничек сөйләшкән?

Ул заман керәшеннәре сөйләмендәге сүзләргә, аларның әйтелгәнчә язылышына да игътибар итегез. Үз ягыгызда хәзер ичек сөйләшәләр, анысын да чагыштырып карагыз.

Дӧнья – дөнья, теге дӧнья (үлгәннән соңгы...);
Дурчмак – өстенә каймак, күкәй яки эремчек ягылган ак ипи;
Дяу – зур Жаҥгыз – ялгыз;
Жаҥгыр – яңгыр;
Жаннык – җәнлек;
Жанчык – акча янчыгы, кошелек;
Жапрак – яфрак;
Жаратыучы – Алла;
Жаргыч – кул тегермәне;
Жарка – агач яркасы;
Жарлыка – кичер;
Жастык – озын, зур мендәр;
Жау – яу;
Жаучы – димче, яучы;
Жепяк – ефәк;
Жете – үткен;
Жилдырга – чаңгы;
Жилкинү – ачу чыгу;
Жиҥеш– көрәш;
Житешлек – муллык;
Жолу – азат итү;
Жолдоз, жондоз – йолдыз;
Жолыучы – коткаручы;
Жолоку – йолку;
Жоморо – йомры, түгәрәк;
Жомак – оҗмах;
Жоморко – күкәй (таза жоморко – яңа салынган күкәй; чябершек жоморко– бозылган күкәй);
Жӧряк – йөрәк;
Жӧйляӱ – тегеп кую;
Жубык – тую;
Жугартын – өстә;
Жугарыгы – Алла;
Жуклык – хәерчелек;
Жумалаулык – ялагайлык;
Жумачы – икейөзле;
Жумба – налим балыгы;
Жургат – юрга ат;
Жуйылу – югалу; Жыгыш – көрәшү;
Жылга – елга яры.

Башы