Зинаида Захарова иҗаты: «Яшибез әле»

Саксызлар...
Тыштан гына тыныч күренәмен, 
Тыштан гына батыр тоелам. 
Елмайгандай итәм, ә үзем бит 
Еламыйча чак-чак тыелам. 
Көнгә мең кат адашканым беләм. 
Көнгә мең мәртәбә ялгышам. 
Сынау арты сынау туып тора 
Ни көтәргә белмим язмыштан. 
Вакыт томырылып алга чаба, 
Без икәнбез шундый саксызлар. 
Бар да китәр беркөн минем белән, 
Борчуларым, шатлык, сагышлар. 
Эчке дөньям карышса да, аңлыйм, 
Кабул итмәү булыр мәнсезлек. 
Туктап калмас, юлын дәвам итәр —
Вакыт патшалыгы мәңгелек.

Гомер юлы...
Гомер юлы буйлы-буйлы — 
Ди берәүләр. 
Шахмат тактасына тиңләп 
Кайберәүләр 
Гомер юлын ак-кара дип, 
Сөйләнәләр.
Барын да хәл итә безнең 
Йөреш, имеш. 
Бер шакмактан икенчегә 
Йөгер, имеш. 
Бар шундыйлар: димчедән дә 
Узып димли. 
Дөньяларны аркылыга, 
Буйга иңли. 
Бер урында таптанма ди, 
Кузгал, китик. 
Киләчәкне без каршына 
Чыгып көтик. 
Ничек кенә йөгерсәк тә 
Шакмак буйлап, 
Тәкъдир инде hәр йөрешне 
Куйган уйлап.

Яшибез әле
Күңелеңдә сагыш кына, 
Ә күкләреңдә болыт. 
Бәхеткә чумып яшәгән 
Чакларны дисең, оныт. 

Дөнья ул аклы-каралы, 
Бер рәхәт ике килми. 
Аны ды болытлар каплый,
Кояш та бит гел көлми. 

Сандугачлар да сайрыйлар 
Тик җылы җәйдә генә. 
Дөньяларны сокландырган 
Чәчкәләр гөлдә генә. 

Сиңа яратып әйтелгән, 
Миннән бердәнбер теләк:
Йомшак агачны корт баса, 
Ныклы булырга кирәк. 

Йөрәгебез армый тибә, 
Димәк, әле яшибез. 
Юкка барга, вак-төяккә, 
Түгелмәсен яшебез.

Фото: нейросеть