Римма Борисовадан шигъри тәлгәшләр

Кайтыгызчы туган ягыгызга

Тагын язлар килде туган якка, 
Очып кайтты киткән кошлар да. 
Әче тау да кар юрганын салды, 
Яшел үлән күренә кашларда. 

Табигатьне уятырга теләп
Кояш көлә биек күкләрдән, 
Ялгыз йортлар яңа өмет белән
Исән - имин чыкты кышлардан. 

Бераз кыегаеп түбәләре, 
Төшсә төште китек калае, 
Ватылса да тәрәзә өлгесе, 
Әле ишелмичә кала алды. 

Көтә әле язын кошлар кебек
Киткән балаларның кайтуын, 
Күршеләрнең ачык капкасыннан
Ишетә ул таныш чыр- чуны. 

Өметләнә әле ялгыз нигез
"Балаларым кайтып керер"-дип, 
Ишектәге күгәргән йозакны
Ачар ачкычлары булыр дип. 

Бик кызганыч бу ташландык йортлар, 
Аларның да бар бит җаннары, 
Кайчандыр гөр килеп торган өйләр
Үкенечле хәлгә калганнар.

Мәңгелеккә килмәгәнбез җиргә, 
Көч бар чакта кайтып күрегез, 
Туып- үскән нигезләрнең кадерен, 
Үзегез исән чакта белегез!

Вакыт җитми
Вакыт җитми диеп, сәбәп табып,
Күпме эшне калдырабыз читтә.
Ә бит гомер һич мәңгелек түгел,
Кайчак вакыт бер файдасыз үтә.

Эшне алга куеп чабабыз да,
Мөһим вакыйгалар кала читтә.
Балаларга да игътибар җитми,
Алар безгә үпкә саклап үсә.

Вакыт җитми дибез телефоннан
Әти- әни белән сөйләшергә,
Кая инде бераз вакыт табып,
Барып, хәл- әхвәлләр белешергә?

!Вакыт җитмәүләрен сылтау итеп,
Йөгерә торгач, гомер үтеп китә.
Ә карасаң, мактаныр эшләр юк,
Гомер сәгатьләре бушка үткән.

Һәрбер көннең кадерен белеп яшик,
Китәргә дә бер көн вакыт җитәр.
Бездән соң да изге эшләр калсын,
Якты эзләр калсын шушы җирдә.