Мария Савельеваның Покрауга багышланган шигырьләре

Покраулы көзләр җиткәндә
Әти-әни безнең тырышкан,
Покрауларда бәйрәм ясарга.
Чишмәләрдән суын алган
Сары самоварга салырга.

Көзге кебек ялтыратып юган
Самоварын куйган өстәлгә.
Мәтрүшкәле кавын чәе белән,
Теләгәндер саулык өстәргә.

Сагынамын әти-әнине
Покраулы көзләрем җиткәндә.
Хуш исле кавын пируглары —
Утын ягып пешкән пичләрдә.

Келәтледә — тагын Покраулар,
Табыннарда оҗмах сыйлары.
Бүгенгедән аерыла да,
Узганнарны урый уйларым.

Покрау белән котлап
Җәйләр үтте, чәчәк-түтәлләр
Югалттылар асыл бизәкне.
Сабый чакның киң урамнары
Сагындыра өзеп үзәкне.

Юк-юк, һич зарлануым түгел,
Күңелкәем бик нык сөенә.
Урман-кырлар, болыннары да
Үзгәрәләр вакыт көенә.

Һәр агач сары төскә кергән,
Көзге байлык, көзге матурлык.
Уттай тәлгәше — миләшләрнең,
Тәмен татып хәйран калырлык.

Покрауларны бәйрәм итәбез
Шушы матур алтын көзләрдә.
Покраулар алып килсен иде
Татулык җирдә кешеләргә.

Покраулар — көзге муллык, байлык,
Мал-туарың, җылы утарың...
Илләр гел имин булсын иде,
Шуны телим сезгә, дусларым.