Ульяна Иванова: "Туганайлар"ны уку күңелемә тынычлык, яшәү дәрте өсти"

Бу  хакта язган карендәшләребезнең саны көннән-көн арта бара.

Әлеге укучыбыз Ульяна Степановна Иванова 1940 елның 24 июнендә Самара өлкәсендәге Келәүле районының Назаровка авылында туган. Гомер буе бозау караучы, аннан сыер савучы булып,  терлекчелектә  эшләгән, хезмәт ветераны. Өч бала тәрбияләп үстергән.

“Газета чыга башлаган көннән үк язылып, һәр санын көтеп алып, җыеп-туплап бардым. Минем өчен алар бик кадерле. Кыганыч, хәзер язылу мөмкинлеге юк, шулай да газетаны туганнарым, танышларым аша Чаллыдан, Казаннан китертәм.  Сагышлансам да, шатлыгым булса да, кулыма “Туганайлар”ны  алам. Газетадагы “Белемнек” битләрен җыеп барып, иман кенәгәләре  янында тотам, алар күңелемә тынычлык, яшәү дәрте өсти. Иске чыгарылышларын да алып, кабат-кабат укыйм.

Чит төбәкләрдә яшәүче карендәшләребез белән дә кызыксынуыгыз, алардагы яңалыкларны дөньяга чыгарып баруыгыз өчен рәхмәт. Сезгә тынычлык һәм иминлек телим, уңышларыгыз һәм газета укучыларыгыз күбрәк булсын”, –  диде Ульяна түти телефоннан элемтәгә кергәч.