Бүген “үле мунчасы” яга торган көн

Үлеләр мунчасы Пасханы каршылау атнасында среда көнне ягыла. Дөнья кешеләре кояш баеганчы юынып бетәргә тиешләр. Өйдәге һәркем мунча кереп беткәч, мунчаны юып чыгарасың. Тазларны, чүмечләрне чайкап, аларга талымлап су салып калдырасың. Элгәре, шампуньнар юк чакта, каен көленнән селте ясап, анысын аерым таз белән куя идек. Яңа башланмаган сабын калдырырга кирәк, тотылганы ярамый. Бистәрләр элеп куясың. Шулай әзерләп бетергәч: "Әйдәгез, килегез, безгә үпкәләмәгез, юыныгыз," - дип әйтеп, ишекләрне ябып чыгасың. Ишек тоткаларын да сөртеп, ишекне бүтән ачмыйбыз. Кире керергә ярамый.

Икенче көнне җыештырып алабыз. Ничек калдырган булсаң, шул көе тора инде. Җоланы гел үтәп килдек. Хәзер генә яшьләр бик саңга сукмый инде. Олылар исә ата-бабадан калган җола дип онытмыйлар.

Ә менә четверг көнне кер юалар, юарга керең булмаса да, ич җугы, мендәр тышларын чайкап эләргә кирәк, диләр ие. Казлар уңсынга – ырымы шундый.

Чиркәү мондый җолаларны өнәп бетермәсә дә, ата-бабалардан килгәч, шулай тиеш кебек канга сеңгән.