Тәрәзәләр ябам

Никифор Тукмачев

ТӘРӘЗӘЛӘР ЯБАМ

Өйнең түгел, кыяр-кыймас кына
Тәрәзәсен ачтым дөньяның.
Яхшысын да күрдем, яманын да,
Шакшысын да күрдем мин аның.

Вакыт юар, сүзләр онтылырлар,
Язып калыйм килер буынга.
Бу дөньяның нужасын да күрдем,
Хуҗасын да күрдем, колын да.

Ачысын да белдем, төчесен дә,
Ярты ятим үтте яшьлегем.
Балачагым үткән һәр сукмакта,
Һәр эземдә кайнар яшь минем.

Барсы дөрес, барда күз алдымда,
Чуалмаган әле хәтерләр.
Безнең буын ничек көн күргәнне
Сугыш ятимнәре әйтерләр.

Яшьтәшләрем үскән нигезләрне
Чүп үләннәр баскан котырып.
Безнең белән бергә авыллар да
Бетеп бара инде отыры.

Тәрәзәмнең капкачларын ябам,
Бөтенләйгә ябам, ачмаска.
Без күргәнне инде оныкларым
Күрмәсеннәр иде ичмаса.

Фото : http://hiero.ru/pict/e05/2148312.jpg