Елена Тукмачева – «Оныта алмыйм»

Күбәләктәй ак кар ява,
Тып-тыныч айлы кичтә.
Гөрләп торган туган йортны
Онытып булмый һич тә.

Оныта алмыйм әниемнең
Иртән камыр басканын.
Шул әче камырны ашап,
Мич артына качканым.

Исләремдә, әтиемнең
Иртән мал караулары.
Кабаланып көрәгәне
Ишек алды карларын.

Истә, җылы ипи белән
Баллап чәйләр эчкәннәр.
Әти көрәгән сукмактан
Мәктәпкә йөгергәннәр.

Истә, кышын әбиемнең
Бәй бәйләп утырганы.
Җәен чыгып сад-бакчага
Түтәлләр утаганы.

Онытылмый, кич утырып,
Пилмәннәр ясаганнар.
Казан янына җыелып,
Боламык ашаганнар.

Истә, олы кием киеп,
Төрле рольдә булганнар.
Әти-әнигә, әбигә
Кичен концерт куйганнар.

Гөрли иде йортым кышын,
Язын, җәен һәм көзен.
Менә хәзер туган йортым
Торып калды бер үзе.

Верхнебагряжский сельский дом культуры