Җанны аруладылар!

Сәхнәгә "Кумырык" әбиләре чыгып баскач, әйтерсең, балачакка кайттым - алар нәкъ үзебезчә, авылча табигый - аякларындагы җон оекбаш белән җалтырап торган кара галушларына кадәр! Ә җыру сузып җибәргәч... инде үзеңнең концерт залында утыруыңны гына түгел, кемлегеңне дә онытасың... "Аутентичность" дигән терминны беренчел чыганакны күздә тотып кулланабыз икән, менә шушы әбиләрне тыңлап, алар аша яңгыраган борынгы яңгырашны ишетергә кирәк, минемчә.
Кичәнең азагында барлык фольклор ансамбльләре чыгып, "Безнең ил - сандугач сайрар җир..." дип җыру сузгач... тагын бер нәрсәне аңладым - бик тирән, фәлсәфи, ләкин хәсрәтле түгел икән безнең җырулар. Алардагы сагыш кинәт кенә гөлтләп кабынучан шаянлыкка, мутлыкка әверелә, искиткеч гади дә, тирән дә, фәлсәфи оеткысы белән сискәндерә, төшенкелеккә бирелергә түгел, ә җир җимертеп яшәргә әйди...
Рәхмәт Сезгә - җанны аруладыгыз!