Җырчы Татьяна Ефремова туйлары кайчан буласын әйтте

Күптән түгел Татьяна Ефремовага сөйгәне тәкъдим ясавы турында хәбәр иткән идек. 

– Шатлыклы хәбәрең дә бар икән. Кәләш булгансың, котлыйбыз. Тинчурин театры сәхнәсендә тәкъдим ясаганнар. Ничек булды соң бу хәл?
– Кияүгә чыгу – тормышка куйган максатларымның берсе булмады. Мин ирек яратам. Тәкъдим ясаган көнне сөйгән ярым белән очрашуыма бер ел булды. Ул бик җаваплы кеше, кияүгә чыксам, бары тик аңа гына дип уйлап йөрдем. Шулай булды да. Тәкъдим ясасалар бар кеше алдында булсын дип хыялландым. Сәхнәгә чыгып: “Бу гүзәл зат минеке, аның өчен җаваплылык алам”, – дигән сүзләрне чын ир-ат кына әйтә аладыр.

– Димәк бер ел очраштыгыз...
– Очрашуга кадәр бер ел таныш идек. Ул игътибарымны берничә кыю адымы белән яулый алды. Гыйнвар аенда: “Бер айдан соң бергә булырга тәкъдим итәчәкмен, уйлый тор”, – диде. Ризалаштым. Шунда ук, әти-әниләр белән танышабыз дия башлады. Әтигә: “Мин сезнең кызыгыз өчен җаваплылык алам”, – диде. Кияүгә алмыйдыр бит әле, дип көлгән иде әти. 

– Булачак тормыш иптәшең нинди кеше? Син аннан өлкәнрәк икән.
– Аның исеме Владислав. Ул – программист, эшмәкәр. Ир-ат – җитлеккән, җаваплы, ышанычлы булырга тиеш. Булачак ирем миннән өлкәнрәк булыр дип уйлап йөрдем, киресенчә килеп чыкты. Владислав мине төпле, җаваплы булуы белән җәлеп итте. Тәкъдим ясаганчы бер ай алдан туй өчен кирәк-яракларны хәстәрләгән. Туй көнен дә сайлап куйган. Августта булачак, Ходай кушса. 

– Ачуланмадыңмы? Гадәттә, туй мәшәкатьләре белән хатын-кызлар шөгыльләнә.
– Юк, ярый әле барысын алдан уйлаган. Киләсе ел – кәбисә елы, шуңа күрә яхшы туй урыннары, алып баручылар өчен көрәш бара. Туй күлмәген сайладыңмы диләр, аңа да исем китми. Сәхнәдә чыгыш ясаучы кеше өчен матур күлмәк тансык түгел. Туй үткәрә калсам, һичшиксез, йолалар буенча булачак дип хыялландым. Миңа заманча туйлар ошамый. Бөтен әйбер шуның кадәр идеаль, хәтта кызыгы да калмый. Башкаларны үпкәләтәсем килми. Туйда кыз сорау, ата-аналарның кияү ягына баруы булмаса, туй тулы булмый инде.