Җырык авыз

Бакчада эшләп, эт булып арыган әтисе белән әнисе кайтып керәләр. Әнисе улыннан сорый:
— Нишләп өйне туздырып бетердең?
Уллары:
— Кичә дуслар кергән иде. Бераз бәйрәм иттек.
Әтисе:
— Ә пианино кайда?
— Бер малайга уйнарга биреп тордым...
* * *

Звонок булып дәрес башлангач, класска Дима килеп керә. Укытучы өй эшен тикшерүдән туктый да, малайдан сорый:
— Дима, бу юлы нәрсә булды? Я, әйт.
— Миңа кораллы бандит ташланды?
— Шуннан? — ди укытучы малай сүзенә ышанмаганын сиздермичә, тыныч тавыш белән.
— Нәрсә булсын?! Өй эше язылган дәфтәрне тартып алды...
* * *
— Катя, җитте, биемә!
— Ни өчен? 
— Биемә дим мин сиңа!
— Аптыратма әле. Музыкасы шәп бит!
— Катя, юлга кара! Рульне тот, машинаны бәрдерәсең бит инде! — ди ачуы соң чиккә җиткән ире рульне турылап...
* * *
Математика дәресе. Укытучы укучыдан сорый:
— Петя, синең 100 сум акчаң бар, ди. Әтиеңнән тагын 100 сум сорадың. Синең күпме акчаң булды инде?
— 100 сум, Нина Николаевна.
— Начар, бик начар, Петя! Син математиканы да, гадәти кушу-алуны да белмисең!
— Ә Сез, Нина Николаевна, минем әтине тамчы да белмисез. Саран ул...