Түбән Каманың “Ыру агачы”

Аны ачу тантанасында шәһәрдәге Халыклар дуслыгы йорты директоры Васил Хафизов остаханәгә килгән яшьләрне котлап чыгыш ясады. Кул эше серләрен үзләштерү өчен бирегә җыелган керәшен һәм башка милләт кызларының халкыбыз традициясен, милли йолаларын, культурасын саклауда үзләреннән лаеклы өлеш кертүләрен теләде.  

Беренче килүләрендә кызлар чигү алымнары һәм керәшен киемнәрендә, бистәрләрендә, саклавычларда (алатырь) еш очрый торган бизәк-орнаментлар белән таныштылар. Мәҗүсилеккә барып тоташа торган һәм борынгы билге булган саклавыч – яшәү, кояш һәм яктылык символы. Ул – хатын-кызларны, ир-егетләрне һәм йортларны да саклаучы талисман-билге. Кызлар саклавыч-билгене керәшен культурасында төп төсләрдән булган кызыл, кара һәм акка буядылар.

Һәрберсе үз күңел хисләрен кушып ясаган, бизәгән саклавыч-билгеләрне кызлар нишләтерләр икән? Сувенир итеп сакларлармы, әллә яшерен уй-хыялларын да кушып, җан сөйгәннәренә бүләк итәрләрме. Сорамыйк, оялтмыйк кызларны. Яңа ел ул могҗизалары белән дә кадерле. Ә кызлар күңеле – сер дөньясы... Бәхетләре саклавыч-билгегә уралып, килер елларының һәрберсен нурга төрсен...