Зоя Данилова шигырьләре

Сагыну
Авылымны бик сагындым
Кайтып күрәсем килә,
Күршедәге түтиләрне
Хәлен беләсем килә.

Бакчадагы карт каенны
Кочып аласым килә,
Күңелдәге уй-хисләрне
Аңа сөйлисем килә.

Хуҗасыз калган йортларга
Сәләм бирәсем килә,
Аларга да җылы сүзләр
Әйтеп узасым килә.

Иртән искән таң җиленә
Битем куясым килә,
Яланаяк чыклы үләнне
Ерып йөрисем килә.

Үзебезнең чишмә суын
Туйганчы эчәсем килә,
Су ташып йөргән сукмактан
Кабат узасым килә.

Түз син йөрәк
Язлар җиткәч, күңел иләсләнә
Каядыр ашыга, талпына,
Күкрәк читлегенә сыеша алмыйча
Гүя йөрәк канат кагына.

Чү йөрәккәй алай кагынма син
Гомер узган, кием тузган бит.
Сабыр гына картлыкны каршылыйк
Ходай безгә шулай язган бит.

Язлардан соң килер ямьле җәйләр
Җәйләрдән соң килер алтын көз,
Көзгә аяк атлап кергәндә дә
Сагышланма, түз син йөрәк, түз...