Луиза Янсуар әти-әнисе турында: «Һаман да берсен икенчесеннән башка күзалламыйм»

Бу ике кешене һаман да берсен икенчесеннән башка күзалламыйм. Шуңа фотоларын да бергә эләм. Әйтерсең алар күзгә күренмәс җепләр белән тоташканнар да, бер-берсен дәвам гына итәләр.

Гел гаҗәпләнә идем: әни икенче бүлмәдән «Коля» дип кенә эндәшә, әти шунда ук аңа нәрсә кирәген төгәл аңлап ала. «Хәзер», — ди. Йә булмаса: «Әнә шунда тора, алып биримме?» — ди.

Безнең балачактагы риваять буенча, әти әнине башлангыч класслардан бирле яраткан. Әни реанимациядә соңгы тәүлекләрен ятканда бу легенданың хак булуы расланды. Мин төрле мәшәкатьләр белән чыгып-кергән, тыз-быз йөргән арада, ул әнинең ике битен учына алып: «Мин сине кечкенәдән җараттым бит...» — дигәнен үз колакларым белән ишеттем. Тагын бик яшерен, сакраль, кадерле сүзләрен. Соңгы мизгелләрдә — җан җан белән хушлашканда — кешенең кешегә әйтеп каласы килә икән.

Әтинең, институтны тәмамлагач, башта Кәвәлгә, аннары Янсуарга эшкә кайтуы да әни хакына булган, дип уйлыйм. Аларның бер-берсенә язышкан 800ләп хатлары бар. Әтинең хатлары 20шәр битле.

Әни миңа гел: «Син — әтиең кызы», — ди иде. Янәсе, мин алар ягына — Шараларга охшаганмын. «Ни генә булмасын, әтиеңне яклыйсың», — дип ярымшаяртып, ярымҗитди әйткәнен дә гел хәтерлим.

Балачактан берсе икенчесен яратырга һәм хөрмәтләргә өйрәтеп үстерделәр. Сүз белән түгел, гамәл белән: ике як нәселне дә, туган-тумачаны да тигез күреп, ике якның да кайгы-шатлыгын уртак бүлешергә. Хәзер инде мин үземдә аларның кайсысының концентрациясе күпме икәнен төгәл беләм, анысы — үземә генә ачкан сер һәм тоемлау-аңлау. Генетик код һәм аның алхимиясен белү, дияргә дә буладыр моны. Әти турында сөйләр сүзләрем — дәрьядай.

Кечкенәдән аның кызы булуым белән чиксез горурланам. Торган саен хөрмәтем һәм яратуым арта гына бара. Син — әкият, әтием, рәхмәт барысы өчен дә! Бигрәк тә: «Безгә әниең өчен дә яшәргә кирәк бу гомерне, кызым», — дигән сүзләрең һәм шаккаткыч сабырлыгың, зирәклегең, нечкәлек белән бергә ныклы рухың өчен.

Син миңа әти генә түгел, ә сердәшче дә, гаделлек белән ихтыяр үрнәге дә. Быел синең белән җәй буе больница юлларында йөргәндә, никадәр Кибәч әбием улы булуыңны да бөтенләй яңача тойдым-кичердем. Шөкер итә белүеңне, чыдамлыгыңны, кешелеклелегеңне. Умырткаңны. Үзең нинди генә хәлдә булсаң да янәшәдәге кемгәдер ярдәм итәргә ыргылуыңны. Соңгы сыныгыңны да бүлешергә әзер булуыңны. Йөрәк юмартлыгыңны.

Сау-сәламәт кенә бул, Әтием! Ходай сиңа һәрчак ишекләрен ачып, юлыңа фәрештәләрен җибәреп торсын! Мин сине чиксез җаратам! 

Интертат