Георгий Ибушев җәй ахырында нигә уйчан?

Өмет белән яши торган көннәр,

Мул, бай вакыт – җиткән җимешләр.

Алмаларга татлы су йөгергән,

Алар алсу, алтын кебекләр.

Гаҗәеп чак, бар да катыш монда,

Яңа сөргән җирләр кап-кара.

Ә бер якта әле сугылмаган

Көзге бодай җилдә чайкала.

Көннәр үзгәрүчән – әле җылы,

Кызу булып ала берара.

Йә эш өзеп, берничә көн буе,

Яңгыр ява, кояш югала.

Кыр гөлләре уңып аланнарга,

Үзәннәргә моңсу төс керә.

Тупыллардан берән-сәрән төшкән

Саргылт яфрак – адым ул көзгә.

Җәй ахыры, никтер уйчан вакыт.

Муллык белән торса да тулып,

Такыясын салган болыннарда

Ромашкалар калган боегып.