Герасимова Раиса – «Алтын көз дә үтте...»

Алтын көз дә үтте. Агачларның
Соңгы яфраклары коела.
Көз фасылы миңа, ни өчендер,
Бик тә усал булып тоела.

Бакчамдагы гөлләр каралдылар, 
Яшәү өчен көрәшеп ардылар,
Сайрар кошлар да бит, көздән куркып, 
Җылы якка китеп бардылар.

Бакча буендагы әрсез өрәңгеләр, 
Шыксыз кара күлмәк кигәннәр.
Зифа таллар да бит ямансулап, 
Башкайларын түбән игәннәр.

Нинди кыю горур имәннәр дә,
Моңсуланып калган утырып.
Ак каенның ефәк күлмәген дә,
Көзге җилләр аткан умырып.

Көзге көндә, имеш, агачларга,
Матурланып утыру килешми.
Көзнең ачы, коры җилләренә
Чыршы, нарат кына бирешми.