Авылга ямь кертүчеләр

Гаилә башлыгы Вячеслав Җәйләү авылында туган, хатыны Роза - Кабан-Бастрыктан. "Авылдан читтә яшәүне күз алдына да китермибез", - дисәләр дә, алар да берничә ел элек "зимагурлыкта" булып алалар. Армия хезмәтеннән соң, Вячеслав Чаллыда участковый милиционер булып эшли. Бала һәм яшүсмер чорын әтисе белән умарталыкта үткәргән егет, кортларын сагынуга түзә алмыйча, Чаллыны ташлап, бөтенләйгә Җәйләвенә кайта. Йөргән кызы Роза да авыл тормышына каршы булмый. Вячеславның кайсы эшкә тотынса да, булдыра алачагына ышана ул. Әтиләре эшләгән "Чулпан" хуҗалыгы умарталыгына урнашалар (әтиләре үлеп китә). Колхоз таралып, умарталык бетерелгәч, "Касакин" хуҗалыгына күчәләр. Умарта кортлары бал табу өчен ничек тырышса, аларны караучыларга кортлардан да болайрак тырышырга туры килә. "Яратып, күңел биреп эшлибез, шуңа да авырлыгын сизмибез", - диләр алар, икесе бер сүздә булып.
Җәен чүнниктә булсалар, калган вакытта фермада эшлиләр. Дөресрәге, кайда аларның хезмәте кирәк, шунда чыгалар. Вячеславның кулы белмәгән эш юк: тегермән дә тарта, молочный агрегатны да көйли, чәчү техникасын да ремонтлый.
Артемьевлар - хәзерге вакытта Җәйләү авылындагы бердәнбер күп балалы семья. Аларда дүрт бала үсеп килә. Тәрбиягә алынган түгел - бары да үзләренеке. "Дүрт бала күпмени ул? Әнә өчесе инде Борды мәктәбенә укырга йөри. Өйдә берәү генә кала. Өеңдә бала-чага тавышы гөрләп тормаса, яшәүнең ни кызыгы бар?", - ди әти кеше. Розасы да бу сүзләр белән килешә. Соңгы вакытта пенсионерлар авылына әйләнеп барган Җәйләүгә ямь кертүчеләр алар. Әниләре Татый түти дә яшьләргә кулыннан килгәнчә ярдәм итә: хуҗалыкта да эшли, балаларны да үстерешә. Кемдер әллә кайдан эзләп йөргән бәхетне Артемьевлар туган авылларында тапканнар. Артык зурга өметләнмичә, булганына шөкер итеп, матур гына яшәп яталар. Бәхетнең еракта түгел, аяк астында гына икәнен алар әллә кайчан аңлаганнар инде.