Җыруларны барлыйбыз: “Гәрдәле урам көе” җыруы

Атларыңны җигеп җулга чыксаң,
Уңганнар да булсын җулыгыз.
Күзебезне тутырып карар идек,
Күзебездә калса нурыгыз.

Биеккәй тауларның башыннан
Җир җиләге җыйдым тезләнеп.
Безнең керәшеннәр бетеп бара,
Без җөрибез шуны эзләнеп.

Һаваларда очкан аккошларның
Каурыйлары коела җирләргә.
Туфрагына алтын чәчсәләр дә,
Җитми икән туган илләргә.

Атларымны җиктем , ай, җаратып,
Кайтыр җулкайларга каратып.
Безләр көттек сезне җан атып,
Сез китәрсезме икән җаратып.

Очыгыз казлар, очыгыз,
Безнең басуларга төшегез.
Безнең басуларыбыз – шаулар бодай,
Безнең ышанганнарыбыз – бер Ходай.

ХVIII гасырда барлыкка килгән керәшен авылы Яңа Гәрдәле үз нигезен КамАЗның литий заводына бирергә мәҗбүр ителгән. Аның кешеләре Новый поселогына һәм Яр Чаллыга күченгән.