Надежда Токранова: Һәр яңа көн күп көч сорый...

Язгы каен
Алтын алка таккан
Чү, гүзәлләр.
Яфракларын, гүя, үргәннәр.
Сылулардан-сылу
Чибәр бүген,
Күзгә сафлык - язгы гүзәлләр.

Таң калыплар торам,
Караш төбәп,
Җелфер-җелфер килә яфраклар.
Каен суын мулдан
Эчкән быел,
Сусауларын баскан туфраклар.

Язгы дускайларым,
Зифа буйлы,
Күккә омтылышта һәрвакыт.
Алар белән мин дә
Алга барам,
Истән чыкмас алар бервакыт.


Теләк
Тормыш бит ул
Матур бит ул,
Бу дөньяда яшәүләре.
Һәр яңа көн,
Күп көч сорый,
Яшеннәрдәй яшнәүләре.

Гомерләр бүләк,
Иң гади теләк,
Яхшы кешеләр булсын күберәк.
Уңга барсаң да,
Сулга барсаң да,
Яхшы кешеләр һәрвакыт терәк.

Тынычлыкка
берни җитми,
Яшәүләргә туган булып.
Бирсен Ходай
Якты көннәр,
Яшик әле кеше булып.

Бу көнемә
Мең-мең рәхмәт,
Ходай мине үзе йөртә.
Дөрес юлдан
Тайпылмыйча,
Яшәгәнне бары көтә.

Минем маем

Саумы маем, минем аем,

Кабат сине каршылавым.

Бу язларны мин бик көттем,

Язда йөрәк ярсуларым.

Майлар белән яңарамын,

Тула җаным яз исенә.

Яз көенә уралам да,

Исерәмен яз хисенә.

Быелгы яз бигрәкләр дә,

Әйләндерде башларымны.

Югалтырга әзер төсле,

Газиз генә башкаемны.

Туя алмыйм чәчкәләрнең,

Саф исенә ләззәтләнеп.

Йөрәк дөрли, көчкә тыеп,

Йөрим аны, үҗәтләнеп.

Минем аем, газиз маем,

Сакла берүк хаталардан.

Сыкрамасын иде җаным,

Төзәлмәслек яралардан.