"Куян Сандыр"

Мәсәлән, алар үзләре дә көлеп, кайчак болай диләр: "Олы Ибан да Кече Ибан, бер өй эчендә өч Ибан". Чыннан да, бер авылда унбишәр Иван, унар Микулай, унар-унбишәр Мария, Анна, Ниналар җыела. Берәр Иван турында сүз чыкса, үзеннән-үзе: "Кайсы Иван?" дигән сорау туа. Монда, әлбәттә, кушамат ярдәмгә килә.

Кушаматлар күбесенчә хайван, кош, җәнлек төрләреннән алына (Айгыр, Үгез, Сарык, Кама, Тәкә, Песнәк, Ябалак, Бүре, Аю, Куян, Төлке һәм башкалар). Шулай ук кешенең холык-фигыленә, физик җитешсезлекләренә, авылның кайсы урынында яшәвенә һәм башка аерым билгеләренә карап та бирелә (Кайнар, Кыдрач, Хәлсез, Кылый һәм башкалар).

Кушаматларның күбесе буыннан-буынга күчә бара. Хәтта кушаматлы гаиләләргә күчкән киленнәр дә шул кушаматнф алырга мәҗбур була. Еллар, гасырлар буена кушаматлы яшәу керәшеннәрдә аның өчен бернинди оят, үчлек хисе калдырмаган. Ул аны үзенең төп исеме белән аерылыгысыз итеп кабул иткән.

Иван Глухов, Зәй, “Керәшен сүзе” газетасының 1998 елда чыккан №7 санныннан алынды