Җырчы Җәкәү: "Кесәләре югаркачтын чүп эчүне ташларлар"

Чәй

Хәзер тормыш ис китәрлек,

Чәйне бишәр эчәләр;

Әллә тагы шунлыктан да

Юкарусый кесәләр.

Әйе, әйе, шулай,

Ул дигәнең булды:

Акча яткан урыннарга

Такта чәйләр тулды.

Хәзер инде бик күбесе

Ашамыйча туя;

Битен-күзен юганчы ук

Савамырын куя.

Самавырын әзәрләргә

Кичтән әйтеп куя,

Кояш яшьнәп чыкканда

Чәен эчеп туя.

Менә тормыш!

Шуңа күрә бу як халкын

Кытайлар да ярата;

Безнең якка чәйнең чүбен

Йөкләп-йөкләп тарата.

Ярар-ярар, таратсыннар,

Безнең монда йотарлар;

Кесәләре юкаргачтын

Чүп эчүне ташларлар.

Алай диме, кунак агай,

Бу сүзләрең ярамый;

Чәй эчүе кабак түгел,

Безне кырып тарамый.

Шулай, шулай, дөрес!

Иренмичә тыңласаң

Синең сүз дә ярый;

Кесә төбе кипкәчтен

Ахмак та акчасын саный.

Син үзен үк уйлачы,

Кайда артык малыбыз?

Коры чүпне эчә-эчә

Шалтырап калды саныбыз.