Сугыш кырында ятып калган әтиләр каргышы

Баллар таты , ширбәтләр таты, майлар таты, җимешләр таты, иреннәр таты, дөньяда ни тәм бар, барын да таты, ләкин мин татыганнарны татыма!

Сандугачлар сайравын ишет, үзәк өзгеч симфонияләр ишет, гомердә ишетмәгән халык җырларын ишет, дөньяда ни моң бар, барын да ишет, ләкин мин ишеткәннәрне ишетмә!

Мин күргәннәр, мин татыганнар, мин ишеткәннәр барысы да - Кешелек өчен мыскыл, адәм хуры. Мин күргәннәрне, мин татыганнарны, мин ишеткәннәрне сөйләсәң - сүз җитмәс, язсаң кәгазь җитмәс, еласаң - күз яше җитмәс, эчтән тынсаң тын җитмәс.

И углым!

Тау-ташларны актарып алтыннар эзлә, нефть эзлә, металлар эзлә, күмер эзлә; тирән су төпләренә төшеп, мәрҗәннәр эзлә, алтын балыклар эзлә, файдалы суүсемнәр эзлә, иксез-чиксез галәмнәр гизеп, яңа дөньялар эзлә, яңа планеталар эзлә, яңа Айлар эзлә, яңа Кояшлар эзлә - дөньяда ни кызык бар, ни сер бар, барын да эзлә, ләкин беренче чиратта безнең каберләрне эзлә.

Гәрәй Рәхим, “Керәшен сүзе” гәҗитеннән алынды