Юлия Марышева: «Яңадан студент булырга теләмәс идем»

– Студент булу – балалыктан зур тормышка басуның иң рәхәт, кызыклы чоры, мәшәкатьләрнең җиңел хәл ителә торган вакыты. Нәкъ шул чактан мөстәкыйль тормыш башлана. Зур тормышка аяк басканда авырлыклар шактый була, чөнки күп нәрсәне белмисең. Кечкенә генә проблема зур булып тоела: параларда озаклап утырырга, төннәр буе дәресләргә әзерләнергә туры килә, йокы туймый... Туган өеңне, әти-әниеңне сагыну хисе биләп ала.

Хәтерлим, тулай торакта торганда тәрәзә төбендә утырганга күрә, актлар залына идән юарга җибәрделәр (көлә – авт.). Сессия вакытында аяк киеменә биш сумлыкны салып, имтиханга керә идем. Булыша иде бит! Барлык имтиханнарны җиңел биреп бардым. Ләкин, күңелле истәлекләр искә төшсә дә, яңадан студент булырга теләмәс идем. Миңа укуга караганда, эшләве җиңелрәк.