Елизавета Малова: «Үз учагың булсын»

Үз учагың булсын

Чыбык-чабык җыеп учак яктык –

Хыялланган идем, хыялым

Чынга ашты бүген.

Тик син генә

Мине түгел, аны уйладың...

Бер кабынды учак, бер төтенләп,

Сүнәм-сүнәм, диеп пыскыды.

“Учак кебек сүнгән мәхәббәтне

Кабызма, – дип, бер кош кычкырды.–

Үз учагың булсын җылынырга”.

Айнып киттем: “Нишлим, әй, тиле?..”.

Өйгә хәтле озата кайтты мине –

Юк, син түгел, назлы таң җиле.

“Чыбык-чабык җыеп учак якма,

Утын беткәнмени”, – диярсез.

Акылым да шулай дия дә бит,

Тик күңелем – йөгән-иярсез.