Җир яралган көн

Бу көнне апостоллар җир шарында яшәүче барча кешегә Ходай сүзен җиткерү өчен дөнья буйлап киткәннәр. Борынгылар бу көнне җиргә күктән Святый тын иңә һәм җир шары буенча тарала дип ышанганнар.

Шул ук вакытта Җир яралган көннең кайбер традицияләренең христианлык белән бернинди дә уртаклыгы юк. Бәйрәмнең тамырлары мәҗүсилектән килә. Борынгылар бу көнне җир булачак уңыш белән йөкле булуына ышанганнар. Шуңа бәйле рәвештә, понедельник көнне казу эшләре белән җирне җәрәхәтләргә ярамаган. Җир яралган көнне һәм киләсе атна буе су коенмаганнар. Бу көннәрдә сулыкларда Су аналары йөри дип ышанганнар. Урманнарга барырга, печән чабарга, үләннәргә кагылырга да ярамаган.

Керәшеннәрдә борынгыдан табигатькә, Җир анага карата үзенчәлекле мөнәсәбәт булган. Әби-бабаларыбыз табигатьне зурлаган, хөрмәт иткән, үзенең яман эшләре өчен аның каргышыннан курыккан. Бүгенге көндә кешеләр, киресенчә, Җир ананы үзенә буйсындырырга тели: сулыкларын пычрата, урманнарын кисә-яндыра, миллионлаган тоннада җир асты байлыкларын казып ала, зур карьерлар ясап җирне актара. Табигать тә түзми. Ул кешелеккә төрле катастрофалар, җир тетрәүләр, су басу һәм башка афәтләр белән җавабын кайтара. Коры җирдә чана да шумый, дип җирнең кадерен белеп яшәгән бит халык.