Мария Савельеваның Покрауга багышланган шигырьләре

Покраулы көзләр җиткәндә

Әти-әни безнең тырышкан,

Покрауларда бәйрәм ясарга.

Чишмәләрдән суын алган

Сары самоварга салырга.

Көзге кебек ялтыратып юган

Самоварын куйган өстәлгә.

Мәтрүшкәле кавын чәе белән,

Теләгәндер саулык өстәргә.

Сагынамын әти-әнине

Покраулы көзләрем җиткәндә.

Хуш исле кавын пируглары –

Утын ягып пешкән пичләрдә.

Келәтледә – тагын Покраулар,

Табыннарда оҗмах сыйлары.

Бүгенгедән аерыла да,

Узганнарны урый уйларым.

Покрау белән котлап

Җәйләр үтте, чәчәк-түтәлләр

Югалттылар асыл бизәкне.

Сабый чакның киң урамнары

Сагындыра өзеп үзәкне.

Юк-юк, һич зарлануым түгел,

Күңелкәем бик нык сөенә.

Урман-кырлар, болыннары да

Үзгәрәләр вакыт көенә.

Һәр агач сары төскә кергән,

Көзге байлык, көзге матурлык.

Уттай тәлгәше – миләшләрнең,

Тәмен татып хәйран калырлык.

Покрауларны бәйрәм итәбез

Шушы матур алтын көзләрдә.

Покраулар алып килсен иде

Татулык җирдә кешеләргә.

Покраулар – көзге муллык, байлык,

Мал-туарың, җылы утарың...

Илләр гел имин булсын иде,

Шуны телим сезгә, дусларым.