Юрий БОЯРОВ: “Пидут чишмәсе суы тәме төшкә кереп саташтырды”

Зәй районындагы Урта Баграж авылының бөркеттәй егете Юрий Бояров 1982 елның 28 мартында армиягә китә. Бер ай чамасы үз илебездә хәрби өйрәнүләр узгач, май аенда ук Әфганга озатылалар. 18 яшьлек сабый, ул чакта кайнар ноктага җибәрәселәрен белми дә әле... Шулай итеп, 1982 елның май аеннан 1984 елның маена кадәр, төгәл 2 ел, Әфган җирендә авыр солдат хезмәте үтиләр. Аларга, вакытыннан алда, бик тиз житлегергә туры килә.

“Килеп урнашкач ук, дошманнар минометлардан һөҗүм итә башладылар. Мин Шинданд шәһәрендә БМП машинасы йөртүчесе булып хезмәт иттем. Эсселектән БМПларның бронясына кул тидерерлек түгел, ә безгә аның эченә кереп утырырга кирәк. Ун минуттан җебеңә кадәр лыч булып чыгасың. Хезмәттә иң кыены – түзеп булмаслык эсселек. Йоклый алу бәхете тигәндә үзебезнең бакча артындагы Пидут чишмәсе суының тәмнәре төшләргә кереп саташтыра иде. Әфганстанда үткән ике елда минем өчен иң зур шатлык – сугышчан задание үтәгән чакта карендәшем, күршем Николай Шалапаев белән очрашуыбыз булды. Шул вакытта күңелнең ничек сөенгәнен, әйтеп бетерә алмаслык халәт кичерүемне сөйләп кенә аңлатырлык түгел. Сөйләшеп туеп булмады”, – дип күз яшьләре белән искә алды Юрий Алексеевич.

Аның турында сеңелесе Светлана Боярова: “Бертуган дәдәм Юрий турында бик күп сөйләп була. Ул безнең әти урынына калган дәдәй. Әтиебез бик иртә, 38 яшендә операция өстәлендә мәңгелеккә күзен йомды. Әниебез берсеннән-берсе кечкенә 5 баласын кочаклап тол кала. 1982 елны, Сабантуйга каршы таңда, әниебезнең ачыргаланып: “Балалар, янабыз”, – дип кычкырган үзәк өзгеч тавышына сикерешеп тордык. Кем нәрсә эләктерә ала, шуны алып, урамга чыгып йөгердек. Күршеләрдән чыккан ут 3 йортны кара күмергә әверелдерде.

Шул көннәрдә Юрий дәдәйдән дә шомлы хәбәр алдык. “Без яхшы гына Әфганстанга килеп җиттек” дип язган иде ул хатында. Бик озак, өчәр айлап хат-хәбәр килми иде.

1984 елның май аенда, армия хезмәтен тутырып, туган авылыбызга кайтты. Ял да итмичә, Зәй шәһәрендәге “Сельхозтехника” оешмасына шофер булып эшкә урнашты”, – дип сөйләде.

Ут йотып яшәгән әниләренең йөрәге ничек түзгәнен ул үзе генә белгәндер. Әфганнан исән-сау кайтканнар да әле хәзер дә күңелләрендә мәңге төзәлмәс җәрәхәт йөртәләр.

Юрий Алексеевич үтә тырыш кеше. Күрше авыл кызы Мария белән тормыш корып, гомер кичерәләр. Тик Ходай аларга тагын сынау бирә. Әфган үз эзен салган, күрәсең, 2018 елда инсульт кичерә олы йөрәкле карендәшебез. Бүгенге көндә ул – I группа инвалид.

“Бик зур рәхмәт Мария жиңгәбезгә, җиренә җиткереп тәрбияли дәдәйне. Бик авыр вакытлары булды, түзделәр. Госпитальгә дәвалану курслары алыр өчен юллама алулары бик кыен, шуларга хөкүмәт игьтибарны арттырса иде”, – дип өстәде Светлана Алексеевна.

Бер малай Һәм бер кыз тәрбияләп үстергәннәр алар. Уллары Алексей – эшмәкәр, үзенең шәхси йөк машинасында ерак юлларда җилдерә. Кызлары Екатерина Уфа медицина университетында белем ала.