Вадим Захаров: Ларисаны югалтудан куркам

– Хатыныңның керәшен кызы булуы синең өчен мөһим идеме?
– Җырлый башлагач та, керәшен кызына өйләнермен дип ничектер үз-үземә сүз биргән идем. Шул нык итеп уелып калган. Һәм язмыш үзе безне очраштырды.
Акыллы кеше булса, аның белән матур тормыш итәргә була. Эш диндә түгел. Шәхсән үзем бар динне дә хөрмәт итәм. Дусларым арасында хәзрәтләр дә бар. Бик дус яшибез. Миңа беркайчан да: «Син бит керәшен!» – дип, төртмәле сүзләр әйтмәделәр. Әти-әнидән килгән иман. Минем яндагылар берсе дә «Тәре» дип ачуланып сөйләшми хәзер. Тәре ул – изге сүз, «Тәңре»дән алынганын аңлатып бетердем. Аллаһ бер ул! Без «Бисмилла» урынына «Господи, помилуй» дип кенә әйтәбез, бөтен аерма шунда гына. Аллаһка ышанам, чиркәүгә дә йөрим. Туй көнне үк кәбен дә койдырдык, баланы да чумылдырдык.

– Хатының белән сезнең арада көнләшү хисе бармы?
– Белмим. Бәлки эчендә нәрсәдер бардыр да, әмма ул күрсәтми. Без бу хакта алдан ук сөйләшеп куйган идек. Моның өчен тавыш куптармыйбыз. Гомумән, миңа калса, хыянәт кирәк әйбер түгел ул. Гаиләдә ышану бар, һәм ул иң мөһиме. Курку бар. Ларисаны югалтудан куркам. «Сине югалтудан куркам» дигән Фирзәр абыйның җырын да җырлыйм әле. Без бер-беребезгә шулкадәр ияләштек һәм мин тормышны аннан башка, бүтән бер кеше белән күз алдына да китерә алмыйм. Лариса күп күрми, күп сөйләшми, комачауламый, әмма һәрвакыт мин аның барлыгын сизәм. Исән-сау булып, матур гына гомер итәргә язсын иде.

Шәһри казан