“Туганайлар” һәр керәшен гаиләсенә дә килергә тиеш

Авылларда элгәредән кич утырулар булган. Яшьләр аулак өйдә җыелып, җыру җырлаганнар, биегәннәр, уеннар уйнаганнар. Ә өлкәнрәк яшьтәге түтиләр бәйләү, чигү кебек кул эшләрен башкарганнар, ир-егетләр ил-көн яңалыклары белән уртаклашканнар.

“Түгәрәк өстәл артына утырып, бер-беребездән карап, башмаклар бәйләү серләрен өйрәндек. Туган илебез, телебез турында әңгәмә кордык. Төрле ярышлар да уйнап алдык. Табышмаклар чиштек, мәкальләр әйтештек, хикәяләр дә яздык. Шулай ук, безгә якын, кадерле булган "Туганайлар" газетасының соңгы санындагы язмалар белән дә таныштык, укыдык. Соңыннан, “Туганайлар” һәр керәшен гаиләсенә килергә тиеш, дигән фикергә килдек”, – диде китапханәче.

Кич утырулар чәй өстәле артында дәвам иткән. Таралышканда тагын очрашырга дип, суз куешканнар.