Луиза Янсуар: “Мин башорам туфрагыма: кичер, димен, кичер”

«Нахактан, яладан курыкма, кызым, андый чакта туфрак белән үләннәргә, йә карларга башор...»
Ике керәшен карчыгы – Кибәч әбием белән Янсуар әбиемнең сүзләре.

1
Мин башорам туфрагыма:
Кичер, димен, кичер.
Әбелхәят чишмәсеннән
Изге сулар эчер.

Җаннарыннан яланы ю,
Учларыннан - канны.
Гөләпләрнең керфегенә
Саркып... яшем тамды.

Мин башорам карларына
Шәһәремнең - ап-ак.
Кайда калды чиге, белмим:
Ни хак? Нәрсә гөнаһ?

Үләннәрнең сулышына
Кушыла да тыным,
Тыңлап торам азан моңын,
Һәм чаңнарның чыңын.

2
Сакал белән җир себереп,
Тик җәяүле буран
Уза шомлы урамнардан...
Таный алмый торам:

Кемнәр монда Ил анасы?
Ил агасы - кемнәр?
Ташларына учым куям:
Җылы тик... каберләр.

Ә ватанда сөякләргә
Үтеп исә... зәһәр.
"Белмәвегез хәерледер...
Шундый бездә хәлләр..."

3
Кая җанын апкайтасын
Бәндә онытканда,
Кичке Күктән, күз дә алмый,
Зур Җидегән бага.

Карыйсыз күк сез, елмаеп:
"Сабыр бул, - дип, - бала..."
Әбелхәят чишмәсеннән
Терек сулар ага.