Коймак – һәр кешенең иң яраткан ризыкларыннан берсе

“Коймак” сүзенең этимологиясе “ҡойоу” – “агызу”, “аеру” дигәнне аңлата. Күчмә халыкларның утрак тормыш рәвешенә күчкәч әзерли башлаган беренче ашамлыкларыннан берсе.
Коймакны, гадәттә, зур бәйрәмнәрдә әзерләгәннәр. Аны төче яки әче сыек камырдан пешергәннәр. Алар ритуаль ризык сыйфатында да кулланылган. Беренче тапкыр кияү йортына аяк атлаган киленне дә коймак белән сыйлаганнар.
Керәшеннәрдә коймак, үлгәннәрне искә алганда, гадәт буенча пешерелә торган ризык булып санала. Әче камырдан таба зурлыгында пешерелгәне “тәбикмәк” дип атала. Аларны элек тары оныннан пешергәннәр. Моның өчен ысланган тары башта пешерелгән һәм аңа чүпрә, җылы су өстәп, сыек камыр ясаганнар. Апара ачыгач, тары яки бодай оны кушып, яңадан болгатып куйганнар. Камыр күтәрелгәч, аннан тәбикмәк пешергәннәр.

Сезгә “Мич тәбикмәге” рецептын тәкъдим итәбез.
Камыр өчен: 1,5 стакан җылы су, 50 грамм чүпрә, 1 аш калагы шикәр комы, 1 чәй калагы тоз, 2-3 аш калагы үсемлек мае, 1-2 күкәй, он. 15 минут яхшылап тугларга, кабаргач пешерергә.