Чибәр затлар турында мәзәкләр

-Галия, безнең акча бармы?

-Юк.

-Ничек? Мин бит кичә генә сиңа хезмәт хакын бирдем.

-Минем акчам бар. Безнеке юк.

Ир журнал укып утыра:

-Кара, хатын-кызлар көненә 8 мең сүз әйтә икән, ә ирләр ике тапкыр әзрәк, 4 мең генә. Сөйләшеп тә карыйсыз инде!

-Сез аңгыраларга бөтенесен дә ике тапкыр кабатларга кирәк булганга шулай ул!

-Нәрсә дисең?

Хатыны төнлә саташып уяна да ирен төрткәли башлый.

— Сыптыр тизрәк, ирем кайтты!

Ире күлмәк-штанын эләктерә дә тәрәзәдән сикерә. Үзе очып бара, үзе уйлый: “Тукта, мин кем булып чыгам соң алайса?

Татлы җимешем, синнән бер нәрсә сорыйм әле.

—  Сора, кадерлем.

—  Син мин үлгәннән соң бүтән беркемне дә яратмаска ант итә аласыңмы?

—  Әгәр үлмәсәң?

Хатын иренә:

—  Кадерлем, син “Ничек итеп йөз яшькә кадәр яшәргә?” —дигән китап алып кайткан идең. Шуны һич тә таба алмыйм. Кая китте икән ул?

—  Синең әниең укый башлагач, мин аны чыгарып ташладым.

Ике дус сөйләшә:

—  Рәшиттән хатыны киткән.

—  Шулаймыни? Кәефе ничек соң?

—  Хәзер тынычланды инде. Башта шатлыгыннан сикергән иде...

Фото: Источник