Луиза Янсуар иҗаты

Тансыгым!
...ә син мине ишетәсең икән,

нәрсә кирәк тагын җир йөзендә?

Бездән калыр ялантәпи эз дә,

резедалар, йолдыз исе сеңгән,

тансык тоелмаган өч сүз генә.

Шул сүзләрдән галәм яралганын тоеп...

берәү кинәт елмаер.

Уйламагыз кирәк, диеп, яшәү,

тынгы җуеп, җанга кинә җыеп:

заманасы, имеш, болгавыр!

Ул кичә дә булган нәкь шушындый,

иртәгә дә шундый булачак –

без, сулышны бераз иркенәйтеп,

зинданнарын җанның шыр җилләтеп,

өр-яңадан әгәр тумасак...

Һәркем баса, үз чишмәсен табып,

җан көйдереп торган ярсуны.

...җирдә сине ишетәмен икән,

нәрсә кирәк тагын шуннан артык,

нәрсә кирәк тагын,

Тансыгым?!

Яшәү

Без – өчәү идек.

Беребез – Котластан, беребез

– Норильскидан, беребез –

Колымадан...

Ибраһим Салахов

истәлекләреннән.

Мы питаемся чувством вины и

стыдом, доктор...

«Суспирия» фильмыннан.

Кемнәр белән яшимен соң, диеп,

Бер күз йөртеп чык та тирәңә:

«Ник бу дәвер... һәм шушындый язмыш...

Нигә миңа мондый жирәбә?!» –

Дигән уйларыңны ераккарак

Яшереп куй!

Ялгыш катыйльләр

Уянмасын, айбалтасын айкап...

Ул мәхшәрләр әле хәтердә!

...Ак бураннар яшәү исен бөрки...

Ак биләүдә – ап-ак йомарлам –

Үз язмышы көтә аны, беләм:

Нәрсә төзер безнең хыялдан?

Юк, сорамыйм!

Һәм юрамыйм!

Җирдә

Килә Вакыт һәрчак вакытлы:

Кемнәр кемгә йодрык төйнәмәсен,

Ничек эзләмәсен хаклыкны...

Бер күз йөртеп чык та тирә-юньгә,

Ак карларның йотып яктысын,

Тор бәхеттән шашып:

– Яшәү, – диеп, –

Монда... бүген... нинди татлы соң!

Ә шикләрең яшер ераккарак,

Уятмасын ялгыш... Яманны.

Бер ялгарга тиеш иде кемдер

Бу төзәлмәс тартыш яраны.

...Ак бураннар чәчләреңдә көйри...

...Ак бишектә йөрәк – йомарлам...

Җир беразга гына аграк булсын –

Без калдырып киткән

Хыялдан.

Бәллү

Әйдә, әйдә, әйдә, хыяллардан

Ак сарайлар төзик. Җимерик.

Беркем табалмаган кабиләне

Яулап алыйк. Аннан җиңелик.

Таҗ кидереп, яңа солтан сайлыйк.

Фетнә ясап, бәреп төшерик.

Мәмләкәтнең бөтен оланнарын

Сүз сөйләшмәс телгә күчерик.

Әйдә, яңа канун игълан итик.

Алыштырыйк аннан искегә.

Сурәтләрен танымыйча торсын

Күргән берсе чалыш көзгедә.

Әйдә, яңа җәза уйлап табыйк.

Ә аннары килик иманга.

Кемнәр – безнең белән, кемнәр – түгел.

Кем – уйнап, кем чынлап инана.

Әйдә, әйдә, ягыйк хыялларны...

Калсын торып кара риваять.

– Уянырга иде, уянырга...

Уянырга инде, ниһаять!

«Син кечкенә әле... Бу төш кенә...

Ниләр кермәс сабый төшенә...» –

Күзләреннән үбеп юата да,

Җиргә ап-ак карлар төшерә...

Юылсын дип, хәтереннән корым,

Яңгырларын учтан эчерә.

Кичерә...

– Әйдә, әйдә, әйдә...