Никифор Тукмачев: «Җырлар чигәм»

Шигырь язу
Шигыремене көйгә салып,
Җырлап йөрүчеләр бар,
«Ничек шигырь язасы», — дип
Сорау бирүче дә бар.

Кешегә сөйли күрмәгез,
Сер итеп кенә әйтәм:
Көнгә бер шигырь язам да,
Еллар буе төзәтәм.

Әле шулай төзәтеп тә,
Китәләр бит хаталар.
Еллар узгач, ул хаталар
Йөземне кызарталар.

Каләмне яшереп куям,
Башка язмам, дим, җитте.
Шигырь язып түгел, гомер
Шигырь төзәтеп үтте.

Яшьлегемә кайтып барыш
Хәсрәтләргә батканым бар,
Кайгыга чумганнарым,
Коткарып калдылар мине
Дусларым, туганнарым.

Юл югалтсам, бу тормышның
Кичеп карурманнарын,
Җитәкләде яктылыкка
Дусларым, туганнарым.

Җанга җыям дусларымның
Эчкерсез булганнарын,
Ярый сез бар янәшәмдә,
Дусларым, туганнарым.

Танышлар чын дус булалмый,
Танышлар, юкса, йөзләп,
Яшьлегемә кайтып барыш,
Чын дусларымны эзләп.

Җырлар чигәм
Аларда таң төсе бар,
Гөлләрнең хуш исе бар.
Җырларымны бүләк итим,
Җыры барның хисе бар.

Алларым калсын сезгә,
Гөлләрем калсын сезгә.
Сүздән үргән, моңга төргән
Җырларым калсын сезгә.

Төн йокламый җырлар чигәм,
Җанга ятар җыр булсын.
Тынлаучыларның кайгысын
Таратырлык җыр булсын.

Җырлар чигәм. Кулларымда
Ука түгел, сүз генә.
Күз алдымда, уйларымда —
Сез бит, белмисез генә.
Җырларым гомерле булсын,
Таралсын дөнья буйлап.
Төннәр буе җырлар чиктем,
Дусларым, сезне уйлап.

Янды гомер
Гомер янды, калды бары
Көле, күмере генә.
Янган учак кебек үтә
Кеше гомере генә.

Үткән гомергә ышанмый,
Ис китеп торган көнем.
Бер сүнмәгән күмер эзләп,
Актарам учак көлен.

Гомер учагы янганда
Җылысы таралгандыр.
Мин җылы биреп янарга
Дөньяга яралгандыр.

Җылы тараткан учакка
Кемнәрдер сыенгандыр.
Янган учак беркайчан да
Сүнмәстәй тоелгандыр.

Нигә эзлим утлы күмер, —
Беләм бит тапмасымны.
Яңа учак ягып кына,
Яшьлеккә кайтмасымны...