Георгий Ибушевның өр-яңа шигыре

Арба тәгәрмәче

Өй артында — арба тәгәрмәче,
Белмим, күпме юллар үткәндер...
Стенага каккан агач чөйдә
Аңа урын тапканнар хәзер.

Авылымда атлар бетте инде,
Сагыш уятты шул җанымда.
Ат арбасы салган тояк эзле
Авыл юлы — күзем алдында.

Ничек онытасың?! Бөтен йөкне
Атлы арба тартты. Бик беләм,
Колыннарын дәшеп, ял таратып 
Чапкан атлар китми күңелдән.

Тәгәрмәчтәй тәгәрәде еллар,
Алышына күз алдында чорлар.
Ат сукасын амбар почмагына
Кертеп куйдалар да, оныттылар.

Бу дөньяны белеп булмый аны,
Бәлки кирәк булыр, торсын диеп,
Язын атлар төшкән болыннар да 
Калды кебек моңсу, җанны телеп.

Өй артында — арба тәгәрмәче,
Стенага каккан агач чөйдә 
Эленеп тора, җиңел сагыш бөркеп —
Машиналы, тракторлы өйдә.